Gazeteci Metin Yıkar'ın Tr724'te yayınlanan analizi şöyle:

İşe gidiyordum, televizyondan yakın bir arkadaşım aradı. ’’Eşinin twitlerini gördün mü, Fatih hapishanede ağırlaşmış, doktora götürmüyorlarmış. Esra hanım çaresizce sesini duyurmaya çalışıyor.’’

Fatih?


Hızlıca düşünmeye başladım.. Yeni durumundan haberim olmamıştı.

Güler yüzüyle hatırladığım, aynı kurumda çalıştığımız yönetmen arkadaşım Fatih Terzioğlu hapisteydi, hem de hastaydı. Kendi dertlerimizle uğraşırken, kendimiz gibi bildiklerimizin dertlerine de yeterince el uzatamıyorduk.

Sanki kıyameti yaşıyoruz. Haşir meydanındayız. Annenin evladını tanımayacağı o günlerin provasındayız. Acıları sayamaz, neye üzüleceğimizi bilemez olduk. Derdimiz dağları aştı.

Sinema filmlerine, televizyon dizilerine, setlere, kameralara, müziğe, ışığa meraklı sanatçı bir gençti Fatih Terzioğlu. Yetenekli ve bir o kadar da çalışkan.

Yolu, üniversite hayatının sonlarında (benim ve meslektaşlarımız gibi.. ) Samanyolu Tv ile kesişti. Hayalini kurduğu sektörün kapısından adımını attı. İlk işi dizi filmde 4. asistanlıktı.

Zamanla yardımcı yönetmenliğe sonra da ikinci yönetmenliğe yükseldi. Hakkını vere vere mesleğinde yükseliyordu.

Ekibin gülen yüzüydü Fatih, ağır çalışma şartlarındaki dizi setlerinin her daim moraliydi.
Çalışırken hayatını değerli eşi Esra ile birleştirdi, iki de güzel evlatları oldu.

İş hayatı da, aile hayatı da güzel gidiyordu.

Türkiye karanlık o tünele girene kadar.

2015 yılında çalıştığımız kurum, Erdoğan rejimi tarafından kapatıldı. Kimimiz hapse girdi, kimimiz yurt dışına çıkmak zorunda kaldı. Kalanlar fişlendi, hiç kimse iş vermedi.

Fatih de çaresizdi. Bahar hazana dönmüştü.

Mesleğini yapabileceği bir ortam, derdini anlatıp yardım bulabileceği kimseler de kalmayınca, helal rızık için bir kaç arkadaşıyla döner dükkanı açtı. ’’Bu günler geçince yeniden diziler, filmler yaparım’’ hayalleri kuruyordu.

Onbinlerce ev hanımını, hamile kadınları, akademisyenleri, gazetecileri, işdamlarını, hakimleri, savcıları hapishanelere dolduran Erdoğan rejiminin polisleri, Fatih’in de kapısına dayandı.

Telefonundaki Whatsapp mesajında paylaşılan duayı gerekçe göstererek onu da dört duvar arasına attılar.

Derdini, suçsuzluğunu ne o, ne eşi kimselere anlatamadı. Zaten içine atan bir yapısı vardı. Vücudu dayanamadı. Yaz başlarında bir şey yiyip içememeye ve sürekli kusmaya başladı. Ölüyordu. ‘’Kapalı görüşte başını, eliyle destek vererek tutuyordu’’ diyor eşi Esra hanım.

Dilekçelere rağmen haftalarca hastaneye götürmediler, doktorlar rapor vermediler, hakimler sevk etmediler.

Esra hanımın sosyal medya çırpınışları, insan üstü gayretleri ile ölüm döşeğinde iken bırakmak zorunda kaldılar.

Hapishaneden çıktı ama hastaneden çıkamadı. Evine bir daha hiç dönemedi.

1980 yılında İstanbul’da doğdu Fatih. Çocuk yaşta anne ve babasını kaybetti. Ömrünün ilk yılları yurt ve kolejlerde geçti.

Niğde üniversitesi Radyo ve televizyon bölümünden mezun oldu.

2003 yılında Samanyolu TV’de işe başladı. 2004 yılında Şubat Soğuğu adlı diziyle dramalarda görev almaya başladı. Sonrasında Sırlar dünyası, Kollama, Kendi Okulumuza Doğru. 4.Osman, Şefkat Tepe ve son olarak da Sungurlar dizisinde ikinci yönetmen olarak görev aldı.

İki güzel çocuğu var. Büşra 11, Ertuğrul 5 yaşında.



Fatih’in hapse girdiğinden haberimiz olmadı. Hep gülüyor, hiç neşesini bozmuyor zannediyorduk.

Öyle değilmiş.

Her güzele düşman olan bu zalim rejim, meğer Fatih’in de gülüşünü öldürüyormuş.

Gülen yüzünle karşılaşacağımız yarına kaldı umudumuz Fatih.

Kaynak: Tr724