Hastanede karıştıkları ortaya çıkan ve biyolojik ailelerine iade edilen E. ve C. için aileler aynı kentte yaşamaya başladı.
Hürriyet’ten İdris Emen’in haberine göre iki çocuk için Trabzonlu aile Adıyaman’a taşınarak çocukları birlikte büyütmeye başlattı.
‘Öz çocuğum Trabzon’daki ailesini özlüyordu’
Temmuz ayında C.’nin dedesi tayinini Adıyaman’a istedi. Tayinin çıkması üzerine Trabzonlu aile Adıyaman merkeze taşındı. Bunun üzerine Adıyaman’ın Besni ilçesinde oturan Selahattin D. ile ailesi de Trabzonlu ailenin oturduğu mahalleye taşındı.
Bunu çocukların geleceği için yaptıklarını belirten Selahattin D. şunları söyledi: ”Mahkemenin çocukları biyolojik ailelerine teslim edilmesi kararından sonra çok zor bir dönem geçirdik. Öz çocuklarımıza kavuştuk. Ancak öz çocuğumuz gibi büyüttüğümüz çocuğumuzdan kopmak da çok zor geldi. Öz çocuğum gece uyanıp Trabzon’daki annesini özlüyordu. Eşim de dört yıl boyunca büyüttüğü çocuğumuzu özlüyordu. Hem çocuklarla sık sık görüşmek için hem de çocukların gelişimi ve psikolojisi için aynı şehirde yaşama kararı aldık. Bunun üzerine Trabzon’daki aile Adıyaman’a taşındı. Ben de Besni’den 80 kilometre uzaktaki Adıyaman’a taşındım.”
Her iki çocuk da ‘Baba’ diyor
Çocukların psikolojisinin düzelmeye başladığını ve birlikte oynadıklarını söyleyen Selahattin D., şöyle devam etti: “Aynı şehirde yaşadığımızdan beri her iki aileyi de gördüğü için çocukların psikolojisi düzelmeye başladı. Aynı şehirde yaşamak bizim için de iyi oldu. Böylece çocukları sık sık görebiliyoruz. Her iki çocuk da bana ‘Baba’ diyor. Her iki çocuk da eşime ‘Anne’ diyor. Çocukların iki ailesi oldu. Çocuklar beraber büyüyecek.”
‘Beraber oyun oynuyorlar’
Selahattin D., dört yıl boyunca yetiştirdikleri çocuklarla da hasret giderebildiklerini belirtti: “Şu anda her iki aile sık sık bir araya gelip çocuklarla hasret gideriyoruz. Çocuklar beraber oyun oynuyorlar. Çocuklar şu anda psikolojik destek alıyor. Ben bu olaydan önce Besni’de yaşıyordum. Şimdi çocukların geleceği için iş yerim Besni’de olmasına rağmen Adıyaman’a taşındım. Her gün Adıyaman-Besni arası git gel yapıyorum. 80 kilometre gidip geldiğim için çocuklara çok vakit ayıramıyorum. Adıyaman’da uygun bir iş bulursam hem bizim için, hem de çocuklar için daha iyi olacak. İş konusunda yetkililerden yardım istiyorum.”
Hastanede karıştıkları ortaya çıkan ve biyolojik ailelerine iade edilen E. ve C. için aileler aynı kentte yaşamaya başladı.
Hürriyet’ten İdris Emen’in haberine göre iki çocuk için Trabzonlu aile Adıyaman’a taşınarak çocukları birlikte büyütmeye başlattı.
‘Öz çocuğum Trabzon’daki ailesini özlüyordu’
Temmuz ayında C.’nin dedesi tayinini Adıyaman’a istedi. Tayinin çıkması üzerine Trabzonlu aile Adıyaman merkeze taşındı. Bunun üzerine Adıyaman’ın Besni ilçesinde oturan Selahattin D. ile ailesi de Trabzonlu ailenin oturduğu mahalleye taşındı.
Bunu çocukların geleceği için yaptıklarını belirten Selahattin D. şunları söyledi: ”Mahkemenin çocukları biyolojik ailelerine teslim edilmesi kararından sonra çok zor bir dönem geçirdik. Öz çocuklarımıza kavuştuk. Ancak öz çocuğumuz gibi büyüttüğümüz çocuğumuzdan kopmak da çok zor geldi. Öz çocuğum gece uyanıp Trabzon’daki annesini özlüyordu. Eşim de dört yıl boyunca büyüttüğü çocuğumuzu özlüyordu. Hem çocuklarla sık sık görüşmek için hem de çocukların gelişimi ve psikolojisi için aynı şehirde yaşama kararı aldık. Bunun üzerine Trabzon’daki aile Adıyaman’a taşındı. Ben de Besni’den 80 kilometre uzaktaki Adıyaman’a taşındım.”
Her iki çocuk da ‘Baba’ diyor
Çocukların psikolojisinin düzelmeye başladığını ve birlikte oynadıklarını söyleyen Selahattin D., şöyle devam etti: “Aynı şehirde yaşadığımızdan beri her iki aileyi de gördüğü için çocukların psikolojisi düzelmeye başladı. Aynı şehirde yaşamak bizim için de iyi oldu. Böylece çocukları sık sık görebiliyoruz. Her iki çocuk da bana ‘Baba’ diyor. Her iki çocuk da eşime ‘Anne’ diyor. Çocukların iki ailesi oldu. Çocuklar beraber büyüyecek.”
‘Beraber oyun oynuyorlar’
Selahattin D., dört yıl boyunca yetiştirdikleri çocuklarla da hasret giderebildiklerini belirtti: “Şu anda her iki aile sık sık bir araya gelip çocuklarla hasret gideriyoruz. Çocuklar beraber oyun oynuyorlar. Çocuklar şu anda psikolojik destek alıyor. Ben bu olaydan önce Besni’de yaşıyordum. Şimdi çocukların geleceği için iş yerim Besni’de olmasına rağmen Adıyaman’a taşındım. Her gün Adıyaman-Besni arası git gel yapıyorum. 80 kilometre gidip geldiğim için çocuklara çok vakit ayıramıyorum. Adıyaman’da uygun bir iş bulursam hem bizim için, hem de çocuklar için daha iyi olacak. İş konusunda yetkililerden yardım istiyorum.”