İslam Araştırmaları ve Hristiyan-Müslüman İlişkileri Profesörü Scott C. Alexander, Ph.D. Fethullah Gülen Hocaefendi’nin vefatı üzerine taziye mesajı yayınladı.
Fethullah Gülen Hocaefendi’nin Vefatı Üzerine Taziye Mektubu,
“Biz Allah’a aitiz ve Allah’a dönüyoruz.”
Bu Haberlerdeİlginizi Çekebilir
Ona sonsuz istirahat ver, Ey Allahım,
ve üzerine ebedi ışığını saç.
Ruhu ve tüm iman edenlerin ruhları,
Allah’ın merhametiyle,
huzur içinde yatsın…
…ve hatırası hepimize bir nimet olsun.
Amin.
21 Ekim 2024 / 18 Rebiü’s-Sani
Sevgili Hizmet kardeşlerim:
Es-selâmü aleyküm ve rahmetullahi ve berekatüh.
Barış, Allah’ın rahmeti ve bereketi sizinle olsun.
Bugün size hüzünlü bir kalple yazıyorum.
Sizlerle ve ailelerinizle dayanışma içinde, zamanın içindeki yolculuğu milyonlarca insanın hayatını dönüştüren bir etki yaratan yol arkadaşımız, sevgili Hocaefendi’miz M. Fethullah Gülen’in ebediyete intikalinin üzüntüsünü yaşıyorum; Allah ondan razı olsun ve ona merhamet etsin.
Kutsal Kur’an’ın Nur Suresi, Allah’ın hayatımızdaki değişmeyen ve her yerde bulunan varlığının sırrını düşünmeye davet eder. Ünlü “nur ayeti” (ayetü’n-nur), Allah’ı gerçekten olduğu gibi, “göklerin ve yerin nuru” olarak tasavvur etmemiz için yüce bir metafor sunar.
Ayet, tek ve gerçek Allah’ı maddi varlığın sınırları içinde düşünmek yerine, Allah’ı, yaşam koşullarımız ve kalplerimizin durumu ne olursa olsun, sürekli olarak yeryüzünü aydınlatan güneşe benzer bir şekilde deneyimlememiz gerektiğini önerir.
Öğretilir ki, nasıl güneş fiziksel dünyayı sürekli olarak aydınlatıyorsa, Allah da tüm varoluşa—görülen ve görülmeyen—üstün bir ışıkla lütuf eder, her türlü karanlığı ve belirsizliği dağıtarak bize Allah’ın eserinin muhteşem güzelliğini ve ihtişamını görme, kendi yerimizi ise ne kadar belirsiz olursa olsun fark etme imkanı verir.
Ayet, metaforu daha fazla derinleştirerek, Allah’ın nurunun dünyada nasıl yayıldığını anlatan nefes kesici bir benzetme yapar: Bu ışık, yeryüzündeki evlerimizin özel bir köşesinde veya nişinde (mişkât) asılı duran çok yönlü kristal bir lamba (misbah) aracılığıyla yayılır.
Hocaefendi’nin kaybıyla yaşadığımız derin üzüntü ve şaşkınlığı düşündüğümde, bunu her birimizin hayatının odalarında parlayan değerli bir lambanın sönmesine benzetmeden edemiyorum.
Sevgili Hocaefendi’mizin vefatını, İncil geleneğinin İsa’nın (aleyhisselam) öğrencilerinin ölümün onu sonsuza dek onlardan kopardığını düşündüklerinde hissettikleri şeye ya da Siret’in, O Lamba’nın lambası olan Peygamber’in (Allah onu korusun ve ona selam versin) nihayet geri dönmeyeceği bir yolculuğa çıktığını sandıklarında erken İslam toplumunun yaşadığı üzüntü, kaygı ve hatta paniğe benzetmeden edemiyorum—öyle bir panik ki, bazı yakın sahabelerin Peygamber’in vefat haberine geçici olarak inanmayı reddettiği rivayet edilir.
Ve şimdi, Hocaefendi’nin Yaradan’ına geri döndüğü bu aynı yolculuğa çıkmış olması nedeniyle bu üzüntü ve panik duygusunun beni ele geçireceği sırada, her birimizin, Allah’ın tüm Peygamberlerinin ve Elçilerinin (aleyhimüsselam) ve Allah’ın dostlarının, Hocaefendi gibi kadın ve erkeklerin, hayatlarımızdaki yolculuklarımızı aydınlatan örneklerinden ders çıkarma çağrısını hatırlıyorum.
Bu ders, lambanın artık gözle görülür olmasa da, ışığının var olmaya devam ettiğidir.
Bu ışık, Hocaefendi aracılığıyla aldığımız bir lütuf olarak kalmaya devam eder. Kalır çünkü bu, her birimizin ait olduğu ve her birimizin annemizin rahminde tasarlandığı günden son nefesimizi verene kadar dönmekte olduğu Bir’in ebedi ışığıdır.
Sevgili öğretmenimiz ve kardeşimizin lambası gitmiş olsa da, onun aracılığıyla parlayan ışık kalır.
O ışık, Hocaefendi hayattayken onu alanlarımızın kalplerinde var olmaya devam eder.
Öyleyse, bundan teselli bulalım ve aynı zamanda üzerimize yerleştirilen sorumluluk yükü altında titreyelim.
Eğer amacımız Hocaefendi’nin hatırasını ve değerli mirasını onurlandırmaksa, onun istediğini bildiğim şeyi yapalım.
Onun dünya hayatının lambasının artık olmamasına rağmen, Allah’ın nurunun varlığını sürdüğünü kabul edelim ve tasdik edelim.
Ve aynı zamanda, şimdi sorumluluğun her birimize, insan kardeşlerimizin odalarında lambalar olmamız gerektiği konusunda mütevazı ve umutlu bir beklentiyle titreyelim.
Bu kutsal görevi kabul edelim ve Allah Teâlâ’ya hizmet ederek insanlığa, özellikle de yoksul ve mazlumlara, dünyanın sonsuz sıkıntıları ve denemelerinde Allah’ın şifa verici, hayat veren ve özgürleştirici ışığını tecrübe edebilecekleri yollarla yorulmadan hizmet ederek bu lambalar olalım.
Allah razı olsun.
İnanç, umut ve sevgiyle,
Saygılarımla,
Scott C. Alexander, Ph.D.
İslam Araştırmaları ve Hristiyan-Müslüman İlişkileri Profesörü
İnterschool Doktora Programı Direktörü
Alliance for Shared Values ve Niagara Vakfı Yönetim Kurulu Üyesi
