Yüksek Seçim Kurulu (YSK) hacı yolu bekler gibi beklediğimiz gerekçeli kararını nihayet açıkladı.
Yedi üyenin üzerinde birleştiği 200 sayfalık ‘gerekçe’ ile karara katılmayan dört üyenin 50 sayfalık karşı oy yazıları bundan böyle hukuk fakültelerinde sınav sorusu olmayı hak eden birer metin değeri kazandı.
Gerekçeli kararın sayfa sayısının kabarıklığı, onu kaleme alanların kafalarının net olmadığını, yaptıkları işin doğruluğunu kendilerine ispat etmeye çabaladıklarını gösterir.
İki sözcükten oluşan tek bir cümle bile olabilirdi ‘gerekçeli karar’: “Oylar çalındı” şeklinde iki sözcük.
Oylar çalınmadıysa seçim neden yenileniyor?
250 sayfa içerisinde her şey var, ama işte olması gereken o iki sözcük yok…
Oy çalınmadıysa, seçime itiraz ve seçimin yenilenmesini gerektiren gerekçe sandık kurullarının oluşumu ile bazı sandıklarda görevlilerin yaptıkları insani hatalardan ibaret ise, bunları belirtmek için neden bunca zaman beklendiğini anlamakta zorlanıyorum.
Bir de bunlardan hareketle nasıl olup da seçimin yenilenmesi kararı alınabildiğini…
Daha başka bir şey yazma ihtiyacı da bu konuda duymuyorum.
Geçmişte kendilerinden herkesten önce kendi vicdanlarını rahatlatacak hukuki kararlar beklenmiş başka kurumların aldığı ve hem o zaman hem de daha sonra kamu vicdanının kabullenemediği yanlış kararlar oldu, günümüzde de oluyor.
Unutulmayan yanlış kararlar.
Öyle kararların alınmasında rol oynamış üyelerin isimlerini sıradan insanlar unutsa bile, altında imzaları bulunan metinler arşivlerde durduğu için tarihin unutması mümkün değil.
Kararların sonradan sebep oldukları gelişmeler de unutulmamalarını sağlama alıyor.
Tayyip Erdoğan‘ı siyasi yasaklı kılan karar, 367 veya parti kapatma kararları yüzünden ülkemiz siyaseti ne kadar olumsuz etkilendi; bunu ölçebilecek bir tartı yok. Ancak, ülkenin kalkınmasına o kararların vurduğu darbeler zihinlerimizde canlı.
Anayasa Mahkemesi‘nin (AYM) 2007’de aldığı ‘367’ kararı yüzünden, cumhurbaşkanını halka seçtirecek sistem değişikliğine gidilmek zorunda kalındı, bununla da şimdilerde o kararın alınması için AYM’ye başvuranların ‘tek adam rejimi’ adını taktığı ‘cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi’ yolu açılmış oldu.
Medyanın hali
Her hukuki metin gibi YSK’nın İstanbul seçimiyle ilgili kararının gerekçeleri ve onlara itiraz eden üyelerin karşı-oy yazıları da tartışılacak. Bu doğal.
Doğal olmayan, ülkemizdeki medya düzeninin bu tür konuların sağlıklı tartışılmasına hiç müsait olmaması.
Gözlerinizi kapatın ve bu son cümlemi neden yazmış olabileceğimi, bundan sonra yazacaklarımı okumadan önce biraz düşünün.
İki ay kadar önce bir seçim yaşadık. Seçime gidilen süreçte partiler kampanyalar yürüttüler ve onların gündeme taşıdığı konular medyada tartışıldı.
AK Parti’nin genel başkanı da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan‘ın ağzından sürekli işitilen, ‘Cumhur İttifakı’ içerisinde ortaklık kurdukları MHP’nin lideri Devlet Bahçeli‘nin de ondan daha şiddetle savunduğu ‘beka’ kavramı kampanyalara damgasını vurdu.
Medya da kahir ekseriyetiyle tartışmaya katıldı.
“Beka da beka, beka da beka” denilerek ve bu sorunun ne kadar hayati önemde olduğu ısrarla vurgulanarak geçirilen ayları unutmuş olamayız.
Gazetelerin köşeleri, televizyonların tartışma programları o sözcüğü zihnimize nakşetti.
Oy kullananların önemli bir çoğunluğu da, hiç kuşkum yok, o ‘sözcük’ten ve medyadaki esintilerinden etkilenerek oylarını şu veya bu partiye değil de “Ülkemizin bekası tehdit altında” iddiasını seslendiren partiler lehine kullandılar.
YSK ‘yanıltıcı kampanya’ diye bir suç ihdas edip seçimlerin o sebeple yenilenmesine karar verseydi daha mantıklı davranmış olurdu.
Sebebi açık: ‘Beka’ diye seçimden önce yeri göğü inletenler, seçimden sonra önceki tehdit değerlendirmelerini unutmuş görünüyorlar. 31 Mart seçimiyle birlikte ‘beka’ sözcüğü rafa kaldırıldı.
Konunun medyaya bakan yüzü şöyle: İktidar cephesi ‘beka’ sözcüğü eşliğinde kampanya yürütürken gazetelerde köşeleri tutanlar ve televizyon programlarına konuyu tartışmak üzere çağrılanlar da ülkemizin güvenliğinin ciddi bir tehditle karşı karşıya olduğunu ispatlamaya çalışıyorlardı.
“Beka sorunu var” diyordu iktidar cephesi, yorumcular ve yazarlar da koroya “Tehlike var” diye katılıyor ve tehdidin varlığını ispatlamak için gayret gösteriyorlardı.
Unutulacak gibi değil.
Şimdi? Şimdi ise, iktidar cephesi, seçim öncesi iddiasını unuttu, şartlar öyle gerektirdiği için, yenilenen seçime gidilirken aynı sözcüğü hiç kullanmayarak, dolaylı bir biçimde “Beka tehdidi yok” mesajı vermiş oluyor.
Televizyon yorumcuları ve köşe yazarları da iktidar cephesine ayak uydurmada birbirleriyle yarış halinde; artık onlarda da ‘beka’ sözcüğü rafa kaldırılmış durumda.
Sanki o kadar yazı boşuna yazılmış, çene çalmayla tüketilen o kadar saatin hiç önemi yokmuş gibi…
Biraz da gülelim
Padişah yesin diye önüne getirilen patlıcanı beğendiğini belli edince patlıcan için övgüler düzen, yemek sonrasında Padişah’ın yediğinden rahatsızlık duymaya başladığını fark edince bu defa patlıcan aleyhinde atıp tutan biri, kendisine kısa sürede sergilediği çelişkiyi hatırlatanlara ne demişti hatırlıyor musunuz?
Medyamızın durumu bana bu eski fıkrayı hatırlatıyor işte. [Fıkranın sonunu bilenler bilmeyenlere herhalde anlatır.]
Neyse. Hiç değilse YSK gerekçeli kararını açıklamış oldu. Karar metni, konu üzerine yazdıklarımızın teyidi gibi. Bir ay sonra yapılacak olan seçimin üzerinde yoğunlaşabiliriz artık.
Bu yazı Fehmi Koru’nun kişisel blogundan alınmıştır.
