Denizli Cezaevi’nden mektup

Kaldıkları cezaevini Medrese-i Yusufiye haline getiren mağdurlar, oradaki duygularını zaman zaman yazıya döküyor. Bunlardan Denizli Cezaevinde bulunan bir Yusuf da duygularını şiir yazarak dile ifade etti.

Şiir’inde Kiramen Katibine çeşitli sorular soran Yusuf, şiirin sonunda ‘Ve asırlarca öteden bir ses yükselir, “Gariplere Müjdeler olsun!..” deyip müjdeyi veriyor.

Denizli Cezaevi’nden gönderilen şiir:

              ‘YAZ KİRAMEN KATİBİN’
 
Sürgün olunca Cennetten Adem ile Havva
Başladı yazmaya Kiramen Katibin
Bir mevsim kaç yıl eder?
Yaz Kiramen Katibin!
Bir mevsimde kaç yaş büyür Ahmetler, Keremler, Selmanlar, Ömerler?
Acıyı vicdana nasıl hapseder Ayşeler, Asudeler Meryemler, Hilaller?
Izdırapları da yazabilir misin Kiramen Katibin?
Ya çaresizliği !..
Haykıran sükûtları da yaz!
 
Unutur yüzlerini çocukları babalarının,
Belki de kokularını annelerinin.
Yaz Kiramen Katibin!
Bebeklerde unutur tadını anne sütünün
Ve emzirir anneler bebekleri yerine hüzünlerini, hicranlarını, acılarını
Gözyaşlarıyla yoğurur dualarını, umutlarını
Saçlarıyla birlikte örer feryatlarını, ahlarını
Ve ellerine kına gibi yakar ağıtlarını…
 
Bunu da yaz Kiramen Katibin!
Uzak diyarlardaki yavrusunun kokusuyla, çığlıklarıyla
Kan revan içinde uyanan,
Sonsuzluk Özlemiyle arşa çıkan
İnleyen bir anne yüreğinden alınmış mazlumca duaları da yaz…
 
Yaz Kiramen Katibin!
Ahirete yazılır belki de mektupla
Dünyaya kapalı olsa da bütün kapılar, pencereler
Mevlaya açık yaralı yürekler, yakaran gönüller
Gecenin güneşi yakar alanlar
Önce yürekler secdeye gider
Ve mazlumların alınlarından öper seccadeler!..
 
Yaz Kiramen Katibin!
Nuh tufanından kalma katreler göz pınarlarında
Hicaz makamında akıyor şimdi gözyaşları
Rahmet deryasında çağlayıp,
Eyyüp gibi ağlayan sineleri de yaz !
Hüznün Nebi’ye giden gözyaşlarıyla yıkanmış salat-ü selamları da yaz.
Hüzünler ki şimdi sanki birer Kerbela!
Bir hafız serinliğinde okunan ezanları, Kur’an’ları da yaz.
 
Artık yazmayı bitirmişse Kiramen Katibin,
Başlar gökler ötesi yolculuk
Uzanıverir insan, son abdestini almak için.
Beden de ne pislik kalır ne de kir!
Başlar sormaya Münker ve Nekir!
Ve asırlarca öteden bir ses yükselir
“Gariplere Müjdeler olsun!..”