Dilipak, “namaz, oruç tutup, Hac, zekat gibi görevlerini yerine getiren ancak ilahi rızaya aykırı işler yapan kişilerin ibadetlerinin onları kurtarmayacağını" söylerken, isim vermeden "Rezidanslarda kapalı kapılar arkasında dönen dolapları, para, makam hesaplarını, oyun masalarında edepsizce konuşulanlar ve yapılan edepsizlikler hüküm sahibinin melekleri tarafından kayıt altına alınılmaktadır" ifadesini kullanıyor ve ekliyor:


"Zaten onlar Allah’ın ipini bırakınca, Allah da onların ipini bırakır. Şartlar onları, benzemeye çalıştıklarına benzetir. Eski dostlarını görünce 'biz sizdeniz' derler. Şeytanları ile baş başa kalınca, aksini söylerler. Münafıklaşırlar. Zaman içinde kıyafetleri, yiyip içtikleri değil, yaşayışları da onlara benzemeye başlar. Namazı terk ederler. Fuhşa, kumara meylederler. Oyun, eğlence masalarında “yeni dostları” ile birlikte işrete dalarlar. Ki artık onların gözleri var görmez, kulakları var duymaz, kalpleri var hissetmez. Kalpleri mühürlenir zamanla. Artık onlara söylesen de söylemesen de birdir."

“Servet, siyaset ve şöhret bu anlamda tehlikelidir. Kibir bunların yakalarını bırakmaz” diyen Akit yazarı, bu insanların zamanla merhametlerini kaybettiklerini söylerken şunları kaydediyor:

"Artık zalimlerden olmuşlardır. Kendilerini ıslah ediciler gibi gösterseler de zalimlerin tâ kendileridir. Onlar cahillerden olmuşlardır. Bu konuda başkalarının kimliklerini sorgulamadan önce kendi nefsimizdeki kötülüklerden arınmak için çaba gösterelim… Yoksa sözümüzün etkisi olmaz."