2012 yılından beri Libya’da yaşayan İbrahim Karadağ, Erdoğan rejiminin baskısıyla tutuklanıp Türkiye’ye iade edilmemek için uzun ve zor bir yolculuğa çıktı.

Libya-Tunus-Meksika-Fransa ekseninde geçen yolculukta, farklı ülkelerde hapishanelere düştü, görme yeteneğini kaybetti, kelepçelendi, iadeden son anda kurtuldu, başına gelmeyen kalmadı.


Libya’da öğretmenlikten, Tunus’ta dondurmacılığa, Meksika’da mahpusluktan, Fransa’da mülteciliğe, genç eğitimci İbrahim Karadağ’ın 4 yıldır yaşadığı mücadele, sonunda tekrar Paris’te mesleğine dönebilmesiyle son buldu.

YURT DIŞINDAKİ KISKAÇ ONU DA VURDU

15 Temmuz’dan sonra yurt dışındaki Türk okullarında görev yapan birçok öğretmen ve idareci tutuklanıp Türkiye’ye teslim edildi.

MİT tarafından Malezya’dan Türkiye’ye götürülen İsmet Özçelik Denizli Cezaevinde, Kosova’dan götürülen ve aralarında Prof. Dr. Osman Karakaya’nın da bulunduğu 6 kişi hala Silivri’de tutuklu.

15 Temmuz’dan beri 100’den fazla kişi yasa dışı biçimde Türkiye’ye kaçırıldı ya da yasa dışı biçimde iade edildi.

2012’de okumak için Libya’ya giden, bir yandan da Hizmet Okulları’nda rehber eğitimcilik yapan İbrahim Karadağ da aynı riskle karşılaşanlardan biri.

YURT DIŞINDA OKUMAK HAYALİYDİ


2014 yılında Libya’daki Türk kolejinde rehber öğretmenlik yaparken.

İbrahim Karadağ, Kars Sarıkamış’a 60 km uzaklıkta, suyu bile olmayan Beşyol köyünde 1993’te dünyaya geldi. İlkokulu Sarıkamış’ta bitirdi, sonra imam hatip lisesine kaydoldu.

Üniversiteye hazırlanmak için İstanbul Beylükdüzü’ndeki FEM Dershanesi’ne yazıldı. Arapça bilen, Farsça’ya da ilgi duyan Karadağ, o dönemde yurt dışında okumaya karar verdi. Fas’a gitmek istiyordu ancak kaydolmakta geç kaldığı için kader onu 2012’de Libya’ya attı. O yıllarda Libya’da Türk okulu yoktu. Sadece ticaret için gidip gelen iş adamları vardı.

Birkaç arkadaşıyla Trablus Havaalanı’na inen Karadağ, ülkeye adım atar atmaz kendi ifadesiyle bir James Bond filminin içine düştü.

“Havada hala kan kokusu vardı” diye anlatıyor o günleri:

“Her taraf yıkık dökük. İndiğimin üçüncü ya da dördüncü günü Trablus Üniversitesi’ne gittim. Üniversite diye bir şey yok. Her yer harabe, yıkık dökük… Girdik içeri. Dört öğrenci arkadaştık. Kalacağımız yere gidelim diye taksiye bindik. Taksici bizi soydu. Kafamıza silah dayadı. Telefonlarımız hariç her şeyimizi aldı. Bizi yolun ortasına bıraktı. Adama söyledik, biraz para ver, hiç olmazsa gideceğimiz yere gidelim. 3,5 TL verdi. ‘Alın helal helal bunu kullanın’ dedi. Bu olaydan bir hafta sonra 3 arkadaş Türkiye’ye döndü, ben orada kaldım.”

Daha ilk günlerde yalnız kalan İbrahim Karadağ, Libya’dan ayrılana kadar hayati risklerle yaşadı. Trablus’ta ilk Türk okulu 2012’de Ömer Muhtar International adıyla açıldı. Karadağ bir yandan Trablus Üniversitesi’nde Arapça öğretmenliği okudu, diğer yandan Türk okulunda rehberlik yaptı.

Savaştan yeni çıkmış, çatışmaların hala devam ettiği bir ülkede yaşamanın her türlü zorluğuna dayandı. Hiçbir şey onu yıldırmadı. Ta ki 15 Temmuz’dan bir hafta sonra Ömer Muhtar International’da görev yapan 5 öğretmen, Libya askerleri tarafından tutuklanıp Türkiye’ye teslim edilene kadar.

OPERASYON YAPILMADAN BİR HAFTA ÖNCE HABERLERİ YAYINLANDI

Operasyon yapılmadan önce iktidar yanlısı Sabah ve Akşam gazeteleri 25 Temmuz 2016’da Libya’daki Türk okulunun kapatıldığını yazdı. Bu haberden bir hafta sonra öğretmenler tutuklandı. İbrahim Karadağ o günü şöyle anlatıyor: “Silahlarla okulu bastılar. Sanki terörist yuvasını basar gibi. 5 öğretmeni alıp götürdüler. Trablus’ta savaştan sonraki dönemde bir hayvanat bahçesini hapishane yapmışlar. Oraya götürmüşler ama biz 1,5 ay nerede olduklarını öğrenemedik.”

Bu olaydan sonra Libya’da başına ne geleceğini bilmeyen İbrahim Karadağ, en yakın ülkeye Tunus’a geçmeye karar verdi. Tunus Libya’ya göre güvenilirdi, bir sıkıntı yaşayacağını düşünmemişti. Eğitimine Tunus Zeytuniye Üniversitesi’nde devam etmek istiyordu. Kayıtlar başlayınca durumun hiç de öyle olmadığını fark etti. Tunus’taki Türk konsolosluğu, Karadağ’ın üniversiteye kayıt yaptırmasını engelledi. Zeytuni dışında başka üniversitelere başvurduysa da yine aynı sonuçla karşılaşan Karadağ, eğitim hayatını bırakıp dondurmacılığa başladı.


İbrahim Karadağ, Tunus’un meşhur Burgiba Caddesi’nde dondurma satarken. 2017

“İNSAN EVLADININ YAŞAMAYACAĞI BİR HÜCREYE ATILDIM”

Ancak işleri yine planladığı gibi gitmedi. Tezgahının önünde toplanan başka Türk öğrenciler “Bu teröristtir, fet.cüdür” diye saldırınca dondurmacılık da sona erdi. Tunus’ta oturumu yenilenmeyen Karadağ’a 3 ay içinde ülkeyi terk etmesi söylendi. Karadağ, bu kez Meksika üzerinden Amerika’ya gitmeye karar verdi. Paris’ten transit geçitle Meksika’ya inmeyi başardı başarmasına ama Tunus’ta pasaportuna kırmızı mühür vurulduğu için burada daha farklı sorunlarla karşılaştı:

“Bir daha Tunus’a giremez diye kırmızı mühür vurulmuş pasaportuma. Konsolosluk seni tanımıyor, Meksika yetkilileri seni Türkiye’ye iade edeceğiz, dediler. Gönderemezsiniz, tartışma kavga mavga derken beni bir hücreye attılar. Hücre insan evladının yaşamayacağı bir yerdi. Gözlerim, kulaklarım orada mikrop kaptı. Mikrop göz kapaklarına tamamen işlemişti. Ben açmaya çalıştıkça aşağı doğru kayıyordu. Her yer karanlık ve bulanıktı. Gözbebeklerim toz ve mikroptan dolayı yumurta gibi dışarı çıkmaya başlamıştı. Kulaklarımda da halen daha yaralar çıkıyor. İlaç kullanıyorum.”

“ALLAH KİMSEYİ ORAYA DÜŞÜRMESİN”

36 saat o hücrede kalan ve gözlerinden olan Karadağ, transit geçitle Meksika’ya geldiği için Paris’e geri gönderildi. Havaalanında hemen iltica başvurusunda bulundu ancak Libya’nın savaş ülkesi olduğunu kanıtlayamadığı gerekçesiyle ilticası reddedildi. İtiraz etti, yine reddedildi. Sınır dışı edilmek üzere Paris’in dışında bir hapishaneye götürülen İbrahim Karadağ, 26 gün kaldığı ve ‘Allah kimseyi oraya da düşürmesin’ dediği hapishaneyi şöyle anlatıyor:

“Konteynırın içiydi. Lavaboların kapısı yok, pis mikrop bir yer. Paris’in biraz dışında bir yer. Oturumsuz olan, kaçak gelenlerin konulduğu bir yer. Ben orada 26 gün kaldım. Aynı pantolon, aynı tişörtle. Meksika’da eşyalarıma el konulmuştu. Göndereceğiz dediler, göndermediler. Bir doktor beni kontrol etti. İlaç verdi. Gözümün üstünde yaralar çıkıyordu. Görüyordum ama gözümü tam açamıyordum. Evrak imzalarken tercüman ve avukatımı istiyordum, çünkü okuyamıyordum. Orada kalırken bir memurla tanıştım. O memur her gün 2 saat benim evraklarımı inceledi. İsmimi anons edip evraklarıma bakıyordu. Sonra beni bir üst mahkemeye gönderdiler. 7 kişiydik, bir tek beni bıraktılar.”

“HİÇ KİMSE UMUDUNU KAYBETMESİN”

Paris’te bir sokak ortasına bırakılan ve özgürlüğüne kavuşan İbrahim Karadağ, hemen gözlerini tedavi ettirmenin yollarını aradı. Bir doktora gitti. Acil ameliyat dediler. 2050 euro para istediler ameliyat için. Ertesi gün hesabında 2200 euro para yatırıldığını görünce şok geçiren Karadağ, gurbet ellerde mucize ve felaketleri art arda yaşadığını söylüyor:

“Meğerse devlet benim hesabıma yanlış para yatırmış. Normalde burada ilticaya başvurduktan sonra devlet hesabınıza bir iki ay sonra para yatırıyor. 2200 euro para baktım hesabımda. Gittim söyledim, haktır, tamam inceleyeceğiz dediler. 3 ay önce bu paranın yanlış yatırıldığına dair mektup geldi. Benim ameliyat param 2050 euro tutuyordu. Hesabıma 2200 para vardı. Onu ameliyat parası olarak verdim, şimdi o parayı devlete geri ödedim. Birinci ameliyat başarılı geçmedi. Azıcık açıldı gözüm. İkinci ameliyat oldum. O zaman da bir yerde işe girmiştim. Gözümün üstündeki kapağı kaldırdılar. Mikrop yumurta gibi olmuştu, hemen orayı kesip aldılar. Lazerle lens uyguladılar bir ay, şu an çok şükür görüyorum.”

Hem sağlığına kavuşan hem de artık Fransa’da oturum alan İbrahim Karadağ eğitimden yine vazgeçmiş değil. 28 Ocak 2018’de ayak bastığı Paris’te geçen yıl Fransızca kursuna gitti, bu yıl Sorbonne Üniversitesi Arap Dili ve Edebiyatı bölümünde master yapmak için kabul aldı. Aynı zamanda özel bir kolejde yardımcı öğretmen olarak çalışan İbrahim Karadağ, “Hiç kimse umudunu kaybetmesin. Sadece teslim olsun Rabbim feraha çıkaracaktır.” diyor.


İbrahim Karadağ, bir aktivist olarak da Paris’te sık sık eylemlere katılıyor.



BOLDMEDYA / Sevinç Özarslan