Neslihan Yiğit: Bizleri 1 gün değil her gün hatırlayın

Badmintonda dünyanın 30. sırasında yer alan Neslihan Yiğit, 27 yaşında ve gözünü Tokyo Olimpiyatları’na dikti.

Akdeniz Oyunları’nda altın madalyalar kazanan, Avrupa Oyunları’nda ülkemize bronz madalya getiren başarılı sporcu, “Sadece 8 Mart’ta hatırlanıp diğer günler ‘Biz de buradayız’ diye sesimizi duyurmak zorundayız! Bardak çatlayana kadar süreci görmüyoruz, kırıldıktan sonra medyaya yansıyor” dedi.

Kimdir Neslihan Yiğit?

Çekirdek bir ailede büyüdüm. 9 yaşında başladığım badminton branşında şu an 18 yılımı doldurmaktayım. Beden eğitimi öğretmeniyim aynı zamanda.

-Nasıl tanıştın badmintonla?

İlkokul 3. sınıfta beden eğitimi öğretmenim, şu anki antrenörüm Çağatay Taşdemir sayesinde tanıştım.”

ÇOK HEYECANLIYIM

-Harika bir yükseliş ve olimpiyat? Nasıl nasıl bir duygu?

Olimpiyatlar her sporcunun hayalidir. Oraya gidip bu duyguyu, o atmosferi yaşamak paha biçilemez. Ben bu duyguyu bir kez yaşadım. Bir kez daha ülkemi temsil edecek olmak beni çok heyecanlandırıyor.

-Geriye dönüp baktığında ‘Keşke şu sporu seçseydim’ dediğin oldu mu?

Açıkçası hayır. Yaptığım işi, branşımı çok seviyorum.

EKSTRA ÇABA ŞART

-Badminton ülkemizde yeteri kadar ilgi görüyor mu? Şikayet ettiğiniz konular var mı?

Diğer elit branşlar ile kıyaslayacak olursam, geri planda kaldığımızı söyleyebilirim. Fakat federasyon olarak büyük bir ilerleme kat ediyoruz her geçen gün. Tabii ki her sporcu gibi ben de işimin ön planda olmasını ve sesimin duyulmasını isterim. Bizim bunun için ekstra çaba sarf etmemiz gerekiyor.

-Neslihan Yiğit’in yeni hedefleri ne?

Önceliğim, eksik olan büyükler Avrupa madalyası. Dünya sıralamasında ilk 10’a girmek de istiyorum ve son olarak tabii ki olimpiyatlarda ülkemi en iyi şekilde temsil etmek…

EN ÖNEMLİSİ DÜZEN

-Neslihan en çok neyi sever, neden nefret eder?

Sevdiklerimle birlikte vakit geçirmekten hoşlanırım. Belirsizlik ve düzeni olmayan her şeyden ise nefret ederim!

-Badmintoncu olmasaydın ne olurdun?

-Moda tasarımcısı olmak gibi bir hayalim vardı bir zamanlar.

-Ev işleri, yemek yapmak?

Diğer yarım diyebilirim! Yemek yapmayı çok seviyorum. Aşırı titiz ve düzenli bir kadınım. Her şeyin yeri bellidir ve asla bozulmazlar (gülerek).

YALNIZ DEĞİLİM

-Nasıl motive oluyorsun?

“Bir kadın olarak kendi ayaklarımın üstünde durmanın, ülkem adına başarılar kazanmak için her şey ile mücadele etmenin önemli olduğunu düşünüyorum. Tüm bunları yaparken arkamda, yanımda duran; her yaştan, her kesimden insanların olması, ülkemin başarılarımla, mücadelemle benimle birlikte heyecanlanması, büyük bir güç. Bu gücü bana hissettirdikleri için şanslı olduğumu düşünüyorum.”

ÇOK HASSASIM

Türkiye’de kadın cinayetleri durmuyor, hatta artıyor. Neden? Ne yapmak lazım? Sadece 8 Mart yeterli mi?

Maalesef sadece 1 günde hatırlanıp diğer günler ‘Biz de buradayız’ diye sesimizi duyurmak zorundayız! Asla ilerleme kat edemiyoruz. Buna dur demek lazım. Bir kere değil her gün sesimizin duyulması lazım. Bardak çatlayana kadar olan süreci görmüyoruz, kırıldıktan sonrası medyaya yansıyor. Bu konuda çok hassasım ve yardım edebilmek en büyük kazancım olur.

OLİMPİYAT ÇOK GÜZEL

-Seni en çok sevindiren ve üzen anlar?

İkisi de olimpiyatlar ile ilgili. 2012 Londra Olimpiyatları’na katılmaya hak kazandığım andaki sevincim… 2016 Rio Olimpiyatları’na son adımda kaybettiğim maç ile katılamamam ise benim için çok büyük bir üzüntüydü.

GERİ DÖNDÜĞÜMDE ZORLUK ÇEKMEDİM

Zorlu bir süreçti pandemi arası fakat bunu kolaylaştırmak da bizim elimizdeydi. Ben pandemi döneminde evimde kurduğum spor odasıyla geri dönüşümü kolaylaştırdığımı söyleyebilirim. O kadar çok özlemişim ki yarışma duygusunu, tek odaklandığım maçım oluyor. Başka bir olumsuzluk olduğunu düşünmüyorum.