Annesi Esma Yılmaz’la birlikte Urfa Hapishanesi’nde kalan astım hastası Arin bebeğin babası Mihdi Yılmaz, ‘Çocuğum gözlerimin önünde eriyor’ dedi.

Gözaltları morarmaya başladı


Mezopotamya Haber Ajansı’nın haberine göre; Urfa 2 No’lu T Tipi Kapalı Hapishanesi’nde annesi Esma Yılmaz ile birlikte kalan bir yaşındaki astım hastası Arin bebeğin kilo kaybının artarak devam ettiği öğrenildi. Arin bebeğin astım krizleri sırasında gözlerinde kayma, göz altılarında morarma belirtileri de başladı.

Hapishanedeki eşi ve kızını 20 Eylül’de ziyaret eden Mihdi Yılmaz, “Arin’in durumunda farklı bir şey yok. Hastalığı her geçen gün ilerliyor. Eşime doktorlar ilaçların kemik erimesine neden olduğunu söylemesi ardından Arin’e ilaçlarını annesi vermiyor. Arin’i dün gördüğümde hasta olduğu belliydi hiç normal bir çocuk gibi görünmüyordu” dedi.

Eşinin Arin’in astım krizi geçirdiği sırada burnunun kızardığını, gözlerinin altının morardığını ve gözlerinde kayma başladığını aktardığını belirten Yılmaz, sözlerini şöyle sürdürdü:

“Yürümeye başladığı için artık krizler artmış. Zorlandığı için saçlarını çekmeye başlamış. Kilo kaybı çok fazla, iki haftada bir buçuk kilo vermiş. Zaten Arin o kadar zayıflamış ki tanınmayacak durumda. Çocuğa daha önce bir buçuk yaşındayken, bir yaşındaki bebek elbiseleri gönderiyordum; şimdi ise 6 aylık bebek elbiseleri gönderiyorum.”

‘Su sıkıntıları hala devam ediyor’

Arin bebeğin kilo kaybının artmasından kaynaklı her gün kilosunun ölçülmeye başlandığını kaydeden baba Yılmaz, “Raporla ilgili herkes topu birbirine atıyor. Cezaevinde kısmi iyileşmeler olmuş. Arin ve annesi 14 kişilik bir koğuşa alınmış. Su sıkıntıları hala devam ediyor” dedi.

Su sıkıntısıyla ilgili yetkililerle görüştüğünü belirten Yılmaz, yetkililerin “Kuyu açtıklarını, çalışmalarının devam ettiğini ama şimdilik başka yapacakları bir şey olmadığını” söylediğini aktardı. Arin gibi onlarca çocuğun aynı durumda olduğunu vurgulayan baba Yılmaz, tepkisini şu sözlerle dile getirdi:

 “Artık çalacak kapımız kalmadı, kimse sesimizi duymuyor. Arin deyince artık konuşamıyorum. Bir baba olarak çocuğum gözlerimin önünde eriyor, ne elim yetişiyor ne yapabileceğim bir şey var. Babası olarak elim kolum bağlı, görüyorum, duyuyorum ama bir şeyler yapamıyorum ne kadar zor, artık söz kalmadı.”