17 Eylül’den bu yana tutuklu olan kalp hastası Firdevs Taşkın’ın kızı Hatice Taşkın, son görüş gününde annesinin ayakta duramadığını söyledi.
Dört ay önce tutuklanıp Antalya L Tipi Cezaevine gönderilen kalp hastası Firdevs Taşkın, son görüş gününde kızı Hatice Taşkın’a “Geçen gün hastaneye giderken jandarmaların önünde bayıldım. İyi değilim, ölmemi bekliyorlar galiba.” dedi. Annesini son gördüğünde ayakta duramadığını belirten Taşkın, “Annem çok titreyen bir insan, tansiyon hastası, kalp pili var, son günlerde çok titriyordu ondan dolayı çok kötü gördüm.” ifadelerini kullandı.
Antalya Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 17 Eylül‘de yaptığı operasyonda tutuklanan Firdevs Taşkın 7 yıldır kalp hastası. 2016 yılında ilk gözaltına alındığı dönemde yaşadığı baskı nedeniyle de acile kaldırılmıştı.
Bu Haberlerdeİlginizi Çekebilir
O gün tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakılan Taşkın, Bank Asya’da parası olduğu gerekçesiyle 6 yıl 3 ay üç ay hapis cezasına çarptırıldı. Dört ay önce ise ‘yeniden yapılanma’ adı altında tekrar gözaltına alındı. 14 gün Antalya Emniyeti’nde gözaltında kaldıktan sonra tutuklandı.
Yaşları 8 ile 18 arasında 4 çocuğu bulunan Firdevs Taşkın’ın en büyük kızı Hatice Taşkın, annesinin sağlık durumunu ve cezaevinde yaşadığı hak ihlallerini HDP Kocaeli Milletvekili ve insan hakları savunucusu Ömer Faruk Gergerlioğlu’nun Youtube kanalı ÖFG TV‘de anlattı.
“4 AYDIR ÇOK ZORLANIYOR”
“Ben Hatice Taşkın. Babam Ahmet Taşkın, annem Firdevs Taşkın’ın kızlarıyım. Babam 5 yıldır tutuklu, annem de 4 ay önce tutuklandı. Annem de kalp pili var, kapalı alanda yaşamaya hiç müsait değil sağlık durumu. İçerinin nasıl olduğu da belli. 4 aydır çok zorlanıyor. Karantina hücresinde kalmamak için hastaneye gitmemek için çok direndi. Geçen hafta savcılık zorla göndermiş, şu an karantinada kalıyor.
“SON GÖRDÜĞÜMDE AYAKTA DURAMIYORDU”
Çok zor olduğunu, dayanmaya çalıştığını söyledi ama en son gördüğümde ayakta duramıyordu ve başka bir mahkûm koluna girerek koğuşa gitti. Gardiyanlar yardımcı oluyor ama ne kadar yardımcı olsa da çok zor. Buradan çıkması gerektiğini, savcılığa gitmemizi söylüyor, dilekçe yazıyoruz, reddettiler, savcılıkla görüşmeye gittim, reddettiler. Tekrar itiraz dilekçesi yazacağız.
Babam özel okulda öğretmendi. Bank Asya’ya para yatırdığı için tutuklandı. Annemin hiçbir nedeni yok. Bank Asya’ya para yatırmıştı ve bu suçtan dolayı ikinci dosyası açıldı.
“JANDARMALARIN ÖNÜNDE BAYILMIŞ”
Annem 2014’te 2-3 kere kalbi durdu, bundan dolayı kalp pili takıldı. 7 yıldır kalp pili var. Ortalama 8-10 yıl arasında ameliyat olması gerekiyordu. Önümüzdeki yıllarda ya da bu süreçte ameliyat olması lazım ama şu an olamıyor ne yazık ki! Geçen gün hastaneye giderken sabaha doğru bayılmış, hastaneden çıkarken jandarmaların önünde. Bunu kendisi söyledi. “İyi değilim, ölmemi bekliyorlar galiba.” dedi.
“KARANTİNA ŞARTLARI ÇOK ZOR”
İlaçları sipariş etmişti, geldi mi bilmiyorum çünkü geç geliyor, dedi. Normalde 30 kişilik koğuşta kalıyor. Şu an karantinada. Cinayet, hırsızlık, uyuşturucu suçundan içeride olanlarla kalıyor. Kendi koğuşunda anneme yardımcı oluyorlardı. “Yemeğimi getiriyorlar, yemek yiyorum, hiçbir şey yapmıyorum. Sadece yatıyorum.” diyordu. “Karantina şartları çok zor, kimseyi tanımıyorum onun için çok zorlanıyorum.” dedi.
“DOKTOR AŞI OLMAMASI GEREKTİĞİNİ SÖYLEDİ”
Annem çok titreyen bir insan, tansiyon hastası, kalp pili var, son günlerde çok titriyordu, ondan dolayı çok kötü gördüm. Geçen hafta bizim açık görüşümüz vardı, yaptırtmadılar. Annemin aşı olması gerekiyor. Normalde ilk aşısını olduktan sonra çok kalp çarpıntısı oldu, kalp krizi geçirecek gibi oldu ve aşı olmaması gerektiğini söyledi doktorlar. İçeride de aşısı tam olmayanlara açık görüş yaptırmadıkları için biz açık görüş yapamadık. Kapalı görüş yapabildik.
“LAVABODA ÇOK KÖTÜ DÜŞMÜŞ”
İçeride kıyafet ve ayakkabı sınırlandırması olduğu için annem ilk tutuklandığında terlik ile gitmişti. Hava soğuyunca kantinden ayakkabı terlik almak zorunda kaldı. Aldığında da “Onlar çok kayıyor.” dedi, lavaboda çok kötü düşmüş. Herkes toplanmışlar. İyi olduğunu söyledi ama kötü olmuş.
“KARDEŞİMİN EN BÜYÜK HAYALİ…”
Biz 4 kardeşiz, en küçük kardeşim Melek 9 yaşında, 4 yaşındayken babam tutuklandı. Okula baba ile hiç gidip gelemedi, babasız büyüdü. Şu anda tek başına yatma korkusu var, bizimle beraber yatıyor. Gün geçtikçe inancı kayboluyor. Anneyi çok özledi çünkü yaşı gereği çok zorlanıyor.
Biz 3 kızız, 15 yaşında kız kardeşim var Büşra. Antalya’da yaşıyoruz, ebeveynlerimiz yok. Hem kız olmak çok zor hem de ebeveynsiz büyük şehirde yaşamak çok zor. Maddi anlamda manevi anlama göre çok bir sıkıntımız yok. En büyük sıkıntı anne babanın olmaması.
En büyük sıkıntılardan biri okula annesiz babasız gitmek çünkü okul çıkışında herkesin annesi babası alıyor. Daha hiç babam okula götüremedi elinden tutup. En büyük hayali; babamın elinden tutup “Babam var.” diye arkadaşlarına göstermek.
“OKULDA ÇOK DEVAMSIZLIĞIMIZ OLDU”
Bir diğer sıkıntımız da ortak büyük sıkıntı cezaevine gidiyoruz, adliyeye gidiyoruz, okuldan çok uzaklaştık hepimiz. Çok devamsızlığımız var, ben lise 3’teyim, kardeşim de lise 2’de, çok devamsızlığımız var, rapor almak zorunda kalıyoruz, çoğu zaman kabul etmiyorlar. Dershaneye gidiyorum, yetişemiyorum hem ev hem anne baba olmak çok zor!
Annem 2 yıl önce gözaltına alınmıştı, ilk mahkemesinde 6 yıl 3 ay verip annemi saldılar, 1.5 2 yıl sonra tekrar gözaltı yapıp tutukladılar. Biz hastalığından dolayı tutuklanma ihtimali hiç vermiyorduk, şok olduk, hiç beklemiyorduk. Hem kocası tutuklu hem 4 çocuğu var hem de kalp pili var. Mahkeme günü zaten ben kendisine uzaktan gördüm savcılığın orada, ayakta duramıyordu ve öncesinde bayılmış, doktor gelmiş ve hakim bunu göz önünde bulundurarak kararı verdi.
“ANNEM ÖLSE ADALET BAKANI BUNUN HESABINI VEREMEZ”
Annem Antalya Eğitim Araştırma Hastanesi’nde ameliyat olmuştu, oradan belgeleri çıkarttırıp, belgeleri sunduk ama çok dikkate almadılar. Bizim şu an anneme çok ihtiyacımız var, onun da bize çok ihtiyacı var. Annem ölse Adalet Bakanı bunun hesabını veremez! Biz 4 çocuk annesiz kalırız, yaşadıklarımız yanımıza kalır ve kimse de bu riski göze almak istemez umarım tahliye olur.
Savaşlarda bile kadınlara dokunulmamış. Şu anda yaptıkları çok büyük bir zulüm. Babam “Çıkacağıma sevinemiyorum. Dışarıda beni bekleyen bir eşim olmadığı için sevinç yaşayamıyorum.” diyor. Biz de tam onun çıkmasını beklerken ikinci şok haberini aldık, annem alındı. Hiç beklemiyorduk böyle bir şey çok kötü bir sürpriz oldu, yakında çıkacağına inanıyoruz umarım. Eğer ki çıkmazsa gerçekten çok büyük bir sağlık sıkıntısı var, bunu herkes göz ardı ediyor ama bu bir gerçek.
