Sayıştay’ın 2019 Yılı Denetim Raporu’na göre Dil Tarih ve Coğrafya Fakültesi’nde 440 adet değerli yazma eser belirsiz bir zamandan beri kayıp.
Sayıştay denetçilerinin DTCF’de yaptığı denetimlerde kütüphane görevlilerinin “Kitapları en son kimin ödünç aldığına yönelik log kayıtları tutulmadı ve silinme işlemiyle birlikte bu tür kayıtlar da yok edildi.” şeklindeki beyanı ciddi bir usulsüzlüğe işaret ediyor.
NE ZAMANDIR KAYIP BELLİ DEĞİL
ANKA’nın haberine göre Sayıştay’ın Ankara Üniversitesi 2019 Yılı Denetim Raporu’nda 440 yazma eserin kaybolduğu ortaya çıktı. Akademik değerlerinin yanı sıra büyük bir maddi değeri de bulunan eserlerin kaybından kimin sorumlu olduğu saptanamadı. Eserlerin ne zamandan beri kayıp olduğu da bilinmiyor. Sayıştay denetçileri kayıplarla ilgili kayıtların zamana yayılmasını ise “Yıllar içinde oluşan kayıp ve eksikliklerin zamana yayılarak ortaya çıkması muhtemel sorunlardan kurtulma çabasının bir sonucu olduğu düşünülmekte” ifadesiyle yorumladı.
DTCF’deki 15 bin yazma eserin Kamu Harcama ve Muhasebe Bilişim Sistemine (KBS) kayıt işlemi 2013’te başladı ancak bir türlü bitirilemedi. Sayıştay raporuna göre 6 yıllık süreçte 2008 adet nadir yazma eserin sayım fazlası kaydedilirken 440 adet kitabın kaydı ise sistemden düşüldü. Sayıştay denetçileri 440 eserin kaydının neden düşürüldüğünü kütüphane görevlileriyle görüştüklerinde “Kitapları en son kimin ödünç aldığına yönelik log kayıtları tutulmadı ve silinme işlemiyle birlikte bu tür kayıtlar da yok edildi.” yanıtını aldılar.
Ziyaretçilerin değerli eserleri kayıt altına alınmaksızın kütüphane dışına çıkarabildiğinin ve söz konusu 440 eserin ne zamandır kayıp olduğunun bilinmediğini belirtildiği Sayıştay raporunda konuyla ilgili şu değerlendirmede bulunuldu:
“Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesinde bulunan yaklaşık 15 bin adet yazma eserin Kamu Harcama ve Muhasebe Bilişim Sisteminde (KBS) taşınır kayıtlarına alma işlemlerinin tamamlanmaması sorununun Sayıştay Raporlarına yansımış olmasına rağmen 2019 yılında da çözüme kavuşturulmamasının işin özelliğiyle ilgili olmadığı, yıllar içinde oluşan kayıp ve eksikliklerin zamana yayılarak ortaya çıkması muhtemel sorunlardan kurtulma çabasının bir sonucu olduğu düşünülmekle birlikte anılan eserlerin kayıt altına alınmaması sonucunda, ilerleyen tarihlerde eserlerin yok olması veya hasar görmeleri halinde, meydana gelecek kamu zararının ve bu zarardan sorumlu tutulacak ilgililerin tespitinde güçlük yaşanması riski de devam etmektedir. Bir başka ifadeyle, sağlıklı bir kayıt sisteminin kurulmaması muhtemel sorunların soruşturulmasına da engel teşkil edecektir.”
