Tayland’ın kuzeyindeki bir mağarada 12 çocukla mahsur kalan futbol antrenörü Ekapol Chantapong’ın kim olduğunu ve çocukları nasıl hayatta tuttuğunu baş antrenör ve başrahip anlattı.
Son 5 yılda Wat Phra That Doi Wao Tapınağı’nda çok fazla vakit geçiren Ekapol Chanthawong, olaydan önce büyükannesine bakmak için sabah erken uyanan, sonrasında Myanmar-Tayland sınırını geçerek, temizliğe ve Budist ayinlerini organize etmeye yardımcı olan sıradan biriydi. Futbol antrenmanları akşamüstü saat 16.00 gibi başlıyordu, Chiang Rai kentindeki bisiklet gezileri ise hafta sonuna ya da tapınakta iş olmadığı zamanlara kalıyordu. Manastırdaki başrahip Prakhruprayutchetiyanukan, antrenörü ‘nadiren şikayet eden, çok inatçı olmayan, içki ve sigara içmeyen nazik ve arkadaş canlısı biri’ olarak tanımlıyor.
Ekapol’ün ailesini çocukluğundan beri tanıyan, ‘Wild Boars’ takımının baş antrenörü Nopparat Kantawong ise, antrenör kendini tapınağa adayınca, iletişimlerinin kesildiğini ancak 5 yıl önce yeniden karşılaştıklarını söylüyor.
Baş antrenör Ekapol hakkında, “O zamanlar rahipliği çoktan bırakmıştı. Onu tanıyamadım, çünkü iletişimimiz kopmuştu, ancak çocuklarla çalışırken geldi ve kendini tanıttı. Antrenman yapmayı ve çocukları çok seviyor. Gönüllü çalışmalarda bulunmayı da… Antrenör yardımcısı olmak istediğini söyledi. Çocukları uyuşturucu ve diğer belalardan korumak için onlarla boş vakitlerimizde de vakit geçirmemizi öneren oydu” şeklinde konuşuyor.
KÖTÜ ADAMDI KAHRAMAN OLDU
Antrenör ve (yaşları 11 ile 16 arasında değişen) ‘Wild Boars’ genç futbol takımının 12 üyesi, Mae Sai bölgesindeki Tham Luang mağarasında mahsur kaldığı haberi yayıldığında, kamuoyunun ilk tepkisi öfke oldu. Çocukları tehlikeli bir mağaraya soktuğu için Ekapol geniş bir kitle tarafından kınandı. Fakat dokuz gün sonra dalgıçlar çocukları bulduğunda bu algı değişti. İngiliz dalgıçlar tarafından paylaşılan video sonrasında, pek çok insan antrenörün kim olduğunu ve çocukların bu kadar uzun süre boyunca mağarada nasıl hayatta kaldığını sormaya başladı.
‘ANTRENÖR EKAPOL İÇİNDEN AĞLAMIŞ OLABİLİR’
Başrahip Prakhruprayutchetiyanukan, ‘sati’ (farkındalık) ve ‘samadhi’nin (meditatif bilinç hali) kazazedelerin hayatta kalmalarının temel nedeni olduğuna inanıyor. Antrenörün bir rahip adayı olduğunu ve pek çok Hinduizm ve Theravada Budizm eserlerinin yazıldığı ‘Pali’ dilini en iyi şekilde öğrendiğini belirten başrahip, “Antrenör Ekapol tapınakta eğitim gördüğü için, farkındalığın temellerini öğrendi. Bu eğitimi almayanlar, yardım beklerken çaresizlik içinde oturup, ağlarlardı. Ancak ne kadar fazla ağlarlarsa, o kadar enerjileri tükenirdi. Antrenör Ekapol içinden ağlamış olabilir, kimsenin duymayacağı şekilde. Ancak 12 çocuğu koruma ihtiyacı onun devam etmesini sağlamıştır” dedi.
