Darbe girişimi gecesi Çardak Havalimanı’nda yaptığı müdahalelerle 517 askerin Ankara’ya uçmasını engelleyen havalimanı teknisyeni Fatih Taş, bir yıl tutuklu kaldıktan sonra tahliye edildi.
Denizli’nin Çardak ilçesindeki havalimanından 517 darbeci askeri Ankara’ya darbeye destek amacıyla götürmek üzere gelen uçakları tüm pist ve uçuş sistemlerinin elektriklerini keserek engelleyen havalimanı teknisyeni Fatih Taş 8 Şubat’ta cezaevinden tahliye edildi. Cezaevinde bir yıl tutuklu kalan Taş, daha önce defalarca mektup ve dilekçe göndererek 15 Temmuz darbe girişimi gecesinde havalimanındaki kesintisiz güç kaynaklarını, pist ve kule sistemlerini devre dışı bıraktığını söyledi.
Taş’ın bu söylediklerini havalimanı müfettiş raporları da doğruladı. Ancak bir yıl sonra tahliye edilen Taş, çocuk yaştayken devlet yurtlarında büyüdüğünü, 15 yıl çalıştığı kuruma bile devlet tarafından yerleştiğini söylerken şimdi de KHK ile işinden ihraç edilmesinin hayatının en kötü süreci olduğunu söylüyor: “Tüm dünya başıma yıkıldı, Ailem dışarıda ben tutuklu olarak hiç kolay olmadı çok zor günler yaşadık ama 15 Temmuz gecesi darbecilere karşı yaptıklarımla vatanıma ve milletime borcumu ödedim.”
O GECE HAVALİMANINDA YAŞANANLAR…
İki çocuk babası Taş, darbe gecesi Denizli Çardak Havalimanı’na inecek olan uçakları elektrikleri keserek engelledi fakat 6 ay sonra ‘F… üyeliği’ iddiası ile tutuklandı. Tutuklandıktan sonra da KHK’yle 15 yıllık işinden ihraç edildi. Bylock kullandığı ve Bank Asya’dan hesabı olduğu iddiasıyla cezaevine giren Taş, Bylock kelimesini ilk defa duyduğunu belirtirken Bank Asya hesabının olduğunu ancak sadece kredi kartı borcu ödemek için kullandığını söylüyor. Bu gerekçelerle darbe girişiminden 6 ay sonra tutuklanan Taş geçtiğimiz günlerde tahliye edildi. Taş darbe gecesi Çardak Havalimanı’nda yaşananları şöyle anlatıyor:
“15 Temmuz gecesi havalimanında nöbetçi teknisyen olarak çalışıyordum. Havalimanı sorumlusu o gece bize havalimanı elektriklerini kapattıktan sonra havalimanını terk etmemizi istedi. Ben de emri sorgulamadan tek başına havalimanının, pistin ve tüm uçuş sistemlerinin elektriklerini kestim. Bu işlemleri yaptıktan sonra burayı terk ettim. Havalimanından çıkar çıkmaz askeri konvoylar havalimanına doğru geldi. Rütbeliler askeri nizamiyeden, erler ise sivil havalimanına giriş yapıyorlardı. Uçakları indirmek isteyen rütbeliler uçakları indiremeyince telsiz istasyonu ve kuleyi basarak kuledeki cihazlara zarar vermişler.”
‘EĞER ELEKTRİKLERİ KESMESEYDİM…’
“Eğer o gün o elektrikleri kesmeseydim olacakları tahmin bile etmiyorum” diyen Taş şöyle devam ediyor: “Bu adamlar uçakları bile indirmeye çalışıyorlardı. Orada büyük bir çatışma olacaktı. 517 askeri buradan Ankara’ya taşıyacaklardı. Ama ben kesintisiz güç kaynaklarını, pist ve kule sistemlerini devre dışı bırakarak bunu engelledim. O askerler her şeyi göze almışlardı. Bütün bu yaptıklarıma rağmen beni F…’den tutukladılar. Tutuklandıktan sonra bir türlü derdimi anlatamadım. Söylediğim şeyler dinlenilmedi. Darbeyi engellemek için canımı ortaya koydum, bu örgüte üye değilim hiç alakam yok dememe rağmen psikolojik olarak çok kötü bir muameleye maruz bırakıldım. 15 Temmuz gecesi askeri alanda elektrikleri keserken darbeciler tarafından öldürülmüş olsaydım bende şehit Ömer Halisdemir gibi kahraman ilan edilecektim. O gece ne olduğunu dahi anlamayıp meraktan havalimanı yoluna gidenler bile kahraman ilan edilirken ben cezaevinde bir yıl tutuklu kaldım. İster istemez bu durum insanı üzüyor.”
‘DEVLETİM ALDI BÜYÜTTÜ, İŞ SAHİBİ YAPTI’
Devlet yetiştirme yurtlarında yetiştiğini ve 15 yıl önce işe yerleştirildiğini belirten Taş, “Bundan dolayı devletime ve milletime minnettarım” diyor. Tahliye edildikten sonra birçok tanıdığın artık kendisine selam vermediğini belirten Taş’ın “Sadakatle bağlı olduğum işime geri dönmek istiyorum” diye konuşuyor. Taş şöyle devam ediyor:
“Tutuklandıktan sonra kendimi çok kötü hissettim. Devletim beni alıp büyüttü, iş sahibi yaptı. Vatanıma ve milletime karşı kendimi her zaman borçlu hissettim. Darbenin Denizli ayağını engellediğim o geceden sonra 15 senelik memurluk hayatımın bütün gereklerini yerine getirdiğime olan inancım arttı. Sonraki bir yıl hiç kolay olmadı. Şu an tahliye edildim. Ama insanlar çok farklı yaklaşıyor. Küçücük bir ilçedeyim. Bütün gözler üstümde. Çok zor bir dönem geçiriyorum. İnancım olmasa tüm bu yaşadıklarımın altında ezilip kalırdım. Hem ailem hem ben büyük bir yalnızlık yaşıyoruz. Maalesef hala lekelemeler devam ediyor. Mesai arkadaşlarım bile selam vermekten korkuyor. Dışarıda bambaşka bir hayat varmış. Hiç bir şey bıraktığım gibi değil. Ama bunları da iyi yorumlamaya çalışıyorum. Şu an işsizim. Tahliye olduktan sonra bir işe başvurdum. Burada aldığım ilk cevap: Beraatini al sonrasını düşünürüz. İnsanlar işe almak istemiyor. Maalesef korkuyorlar. İşime geri dönmek için Ohal komisyonuna başvurumu da yaptım. Bu sürecin düzeleceğine inanıyorum. Şu an bir rüyadayız bu rüya bitecek. Suçlu her kimse cezasını sonuna kadar çeksin ama masumların hakları geri verilsin. Benim isteğim hak ve adaletin tecelli edip mağduriyetimin giderilmesi.”
Kaynak: Gazeteduvar
