Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu Başkanı Gülsüm Kav, kadın cinayetlerinin bu yıl ‘rekor bir seviyeye’ ulaştığını belirtti. İlk kez, bir yılda öldürülen kadın sayısı, 400’ü aştı.
Türkiye’de kadın hareketi yıllar içinde çok mesafe kat etti, birçok kazanımlar elde edildi. Ancak kadınlar açısından hala karanlık bir tablo söz konusu. Kadir Has Üniversitesi’nin her yıl yaptığı “Toplumsal Cinsiyet ve Kadın Algısı Araştırması”nın 2017 sonuçlarına göre, kadının en büyük sorunu şiddet. İkinci sırada işsizlik, ardından eğitimsizlik, dördüncü sırada ise taciz geliyor.
Selin Girit’in BBC Türkçe’de yer alan haberine göre Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu’nun Başkanı Gülsüm Kav, kadın cinayetlerinin bu yıl “rekor bir seviyeye” ulaştığını söylüyor. İlk kez bir yılda öldürülen kadın sayısının 400’ü aştığını belirtiyor:
“Bu rakamlar çok tedirgin edici. Yalnızca geçen ay, o da bizim bilebildiğimiz kadarıyla 47 kadın cinayet sonucu öldürülmüş durumda. Bunların nitelikleri de farklılaştı.
“Örneğin hemen iki gün önce Antalya’da battaniyeye sarılı çıplak bir kadın bedeni bulundu boş bir arazide. Nitelik değiştirmiş cinayet örgüleriyle karşı karşıyayız.
“Daha ağır şiddet yöntemleri, işkence, zalimane muamele söz konusu… Evine bomba yerleştirmek, arabasının altına patlayıcı koymak, cansız kadın bedenlerinin eziyet edilmiş halde bulunması gibi…
“Kadın cinayetlerindeki hem sayısal artış hem de bu cinayetlerin nitelik değiştirmesi bizi çok tedirgin ediyor.”
Kadın cinayetleri 2011’de düştü, son yıllarda sistematik artıyor. Kadın cinayetleri son yıllarda sistematik bir artış gösteriyor. Ancak istatistiklere göre, 2011 yılında bir önceki yıla göre kayda değer bir düşüş kaydedilmiş.
‘YASAL DAYANAK VAR ANCAK UYGULANMIYOR’
2011 yılında Türkiye, “Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi” ya da daha bilinen adıyla İstanbul Sözleşmesi’ni onaylayan ilk ülke olmuştu.
İstanbul Sözleşmesi’nin imzalanmasından birkaç ay sonra da 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun geçirilmişti.
Gülsüm Kav, kadın cinayetlerinin bir dönem düşmesinde bu adımların doğrudan etkisi olduğunu savunuyor:
“2011’de ne yaptıysak, şimdi de onu yapmalıyız. Somut, gerçek adımlar atmalıyız. İstanbul Sözleşmesi’ni imzalamış olmak, yeni kanun çıkarmak önemliydi, çünkü ‘kadına yönelik şiddete tolerans göstermeyeceğim’ iradesi konuldu, toplumda da böyle bir iklim yaratıldı. Biz o adımların devamını getirseydik bugün şimdiki gibi bir tabloyu yaşamayacaktık.”
Kav, kadın cinayetlerini önlemek ve kadınları korumak için Türkiye’de yeterli yasal dayanak bulunduğunu ancak yasaların uygulanmadığını da söylüyor:
“Kadınlara tanınan haklar geri alınmaya çalışılıyor. 6284 sayılı kanun yuva yıkan kanun gibi gösteriliyor. Korunma tedbirleri azaltılıyor. Cezasızlık devam ediyor. Tüm bunlar yeni cinayetlere sebebiyet veriyor.
“Kadına yönelik şiddete sıfır tolerans denilmesi gerekiyor. Bu mutlak yasaktır, denilmesi lazım. Evrensel bir kod bu. Bunu yapmadığımız için bugün bu haldeyiz.”
KADIN ERKEK ARASINDA CİDDİ ÜCRET FARKI VAR
TÜİK’in hanehalkı araştırmasına göre, Türkiye’de kadınların eğitim seviyesi yükseldikçe işgücüne daha fazla katıldıkları görülüyor. Ancak 2016 rakamlarına bakıldığında yönetici pozisyonundaki kadınların oranı yalnızca yüzde 16,7 seviyesinde.
Ulutaş, “Örneğin öğretmenlikte kadınların çok yüksek bir temsili var. Ama orada bile kadın okul müdürlerinin oranının yüzde 9 olduğunu görüyoruz. Kadınlar en yüksek temsil edildikleri mesleklerde dahi cam tavanla karşılaşıyorlar,” diyor.
Bunun yanı sıra bir de cinsiyete dayalı yatay ayrışma söz konusu. Kadınlar bazı sektörlerde tercih edilmiyor, ya da kendileri bu meslekleri tercih etmiyorlar. Örneğin sanayide kadın istihdamı yüzde 14 dolaylarında.
Dolayısıyla kadınlar ekseriyetle hizmet, tarım, perakende, tekstil, gıda gibi sektörlere, düşük ücretli, düşük statülü ya da emeklilik imkanı sunmayan yarı zamanlı işlere sıkışmış durumda.
Ayrıca kadın ve erkek arasında çok ciddi bir ücret farkı da söz konusu. Bu alandaki bazı çalışmalara göre, aynı işi yapan bir erkek 100 lira alıyorsa kadının aldığı ücret 80 lira seviyesinde kalıyor.
Kadınların çalışma koşulları da oldukça ağır. Çoğunlukla sekiz saatin üzerinde ve asgari ücrete tabi olarak çalışıyorlar. Üzerine bir de günde ortalama dört saat süren ev işlerinin binmesi söz konusu oluyor. Birçok kadın bu ağır koşullar altında çalışmaktansa, maddi durumu el veriyorsa, çalışmamayı tercih ediyor.
Tüm bunlara karşın yüksek profesyonel işlerde çalışan beyaz yakalı kadınlar açısından ise olumlu bir tablo söz konusu.
Çağla Ünlütürk Ulutaş, “Akademisyen, avukat, hekim, mühendis olan kadınların oranlarına baktığımızda, Avrupa’nın gelişmiş pek çok ülkesiyle, örneğin İskandinav ülkeleriyle yarışan bazı oranlar karşımıza çıkıyor. Türkiye’de aslında bir kutuplaşma var,” diyor.
