Artan geçim sıkıntısı nedeniyle ev ve pansiyon kiralarını karşılayamayan yurttaşlar, Ankara Şehirler Arası Otobüs Terminali’nde yaşam mücadelesi veriyor. Terminalde kalan yurttaşlar, yaşadıklarını anlattı.
Ankara’da artan geçim sıkıntısı nedeniyle ev kiralayamayan ve pansiyon ücretlerini karşılayamayan yurttaşlar, Ankara Şehirler Arası Otobüs Terminali’nde (AŞTİ) verdikleri yaşam mücadelesini anlattı.
Nefes’in haberine göre, yurttaşlar, şehirlerarası otobüs terminalinin üst katında barınmaya çalışırken, burada yaklaşık 70 kişinin kaldığı belirtiliyor. Konaklayanlar arasında emekli maaşıyla geçinemeyen emekliler, icra borcu bulunanlar, iş bulma umuduyla Ankara’ya gelenler ve evli olduğu erkekten gördüğü şiddetten kaçarak yeni bir hayat kurmaya çalışan kadınlar da yer alıyor.
“DEVLETİ YANIMDA GÖREMİYORUM”
Terminalde yaşayan yurttaşlar durumlarını anlattı. Evli olduğu erkekten şiddet görmesi nedeniyle boşanan 37 yaşındaki N.Y., yeni bir hayat kurmak için Ankara’ya geldi. N.Y., “Kadın sığınma evinde 6 ay kaldım. Sonra hayata yeniden başlamayı, iş bulmayı denedim, olmadı. 14 yaşındaki çocuğuma bakamadığım için sevgi evinde. Yanına gitmeye yol param yok. Sosyal yardım diye 1000 lira verdiler. Devleti göremiyorum” dedi.
“ÖLÜMÜZ BURADAN KALDIRILACAK”
55 yaşındaki Serpil Güngör, borçları nedeniyle icralık olduğunu belirterek, daha önce babasının 16 bin 881 liralık emekli maaşıyla geçindiğini, ancak icra işlemleri nedeniyle bu geliri de kullanamadığını söyledi. Aşçı olduğunu ifade eden Güngör, yıllarca sigortasız çalıştırıldıkları için emekli olamadıklarını dile getirerek, “Üstümüz başımız kir, pas içinde. Banyo 350 lira, yapamıyoruz. Bu soğukta oğlumla beraber terminalde kalıyoruz. Soğuklar geldi, cansız bedenlerimizi terminalden kaldıracaklar” dedi.
“ÜLKE İÇİN YILLARCA ÇALIŞTIM, SONUM TERMİNAL OLDU”
66 yaşındaki işçi emeklisi M.Ç., 2015 yılında emekli olduğunu, en düşük emekli maaşı olan 16 bin 881 lirayla yaşamını sürdürmeye çalıştığını söyledi. Yaklaşık 10 yıldır pansiyonlarda kaldığını, bütçesinin yetmediği dönemlerde ise Ankara Şehirler Arası Otobüs Terminali’nde (AŞTİ) konakladığını belirten M.Ç., yaşadıklarını şöyle anlattı:
“14 gün boyunca geceliği 600 lira olan bir pansiyonda kaldım, 8 bin 400 lira ödedim. Maaşımı almama iki haftadan fazla vardı, mecburen pansiyondan ayrıldım. Şimdi ay sonunu getirebilmek için terminalde kalıyorum ama para yine uçup gitti. Burada bir bardak çay 40 lira, alamıyoruz. Hayırsever bir çay ocağı sahibi evsizlere 10 liradan çay veriyor. Barınma evine başvurmuştum, ancak emekli maaşım olduğu gerekçesiyle kabul edilmedim.”
AŞTİ’nin karşısındaki holding binalarını işaret eden M.Ç., “Para onlara gidiyor. Ben yıllarca bu ülkeye çalıştım ama gelinen nokta bu” ifadelerini kullandı.
“BİR HAFTA YEMEK YİYEMEDİĞİMİZ ZAMANLAR OLUYOR”
Bolu’dan Ankara’ya iş bulma umuduyla gelen D.K.A. ve eşi Y.Ö., altı aydır terminalde konaklıyor. D.K.A., “Bütün yetkili kurumlara gidip başımızı sokacak ev ve iş istedik. Elimizden tutan olmadı, 1000 lira yardım verip gönderdiler. Bana ‘kalacak yerin yoksa kadın sığınma evine git’ dediler. Eşim ne olacak? Biz 80 kilo olan insanlardık, sokakta kaldığımdan beri 60 kilolara düştük. Bir hafta yemek yemediğimiz zaman oldu. Çöpten ekmek yedik, yine de dilenmedik. Çamaşırımızı bile terminaldeki tuvalette yıkayıp bankların üstünde kurutuyoruz” ifadelerini kullandı.
