Üniversitelerin yeni öğrenim yılına başlamasına kısa bir süre kala bir üniversite öğrencisinin hayatta kalma maliyetini hesaplayan CHP İzmir Milletvekili Seda Kâya Ösen, “Yurtta kalan bir üniversite öğrencisinin hayatta kalma maliyeti aylık 40 bin lira. Asgari ücretin neredeyse iki katı” dedi.
Devlet yurtlarının yetersiz olması nedeniyle, üniversiteyi kazanan öğrencilerin büyük bir kısmının özel yurtlar ve apartlarda barınmak zorunda kaldığını belirten Ösen, “ Yurtların fiyatı cep yakıyor. 4 kişilik odaların yıllık ücreti 170 bin TL’den başlıyor 200 bin TL’ye kadar çıkıyor. 3 kişilik odalar 230 bin TL, 2 kişilik odaların fiyatlandırması ise 270 bin TL civarında. Bu ücretin üstüne bir de 15 bin TL depozito alıyorlar. Tabi bu sadece barınma ücreti ve yurtlar bize bu fiyatların sadece nakit ödemelerde geçerli olduğunu söylüyorlar. Bunu da en fazla 10 taksit olacak şekilde bölüyorlar. Taksit sayısı arttıkça ödenen ücret de artıyor. Çoğu öğrenci sırf bu yüzden cemaat ve tarikatların pençesine düşüyor. Devlet yurt yapmak yerine gençlerimizi kaderine terk ediyor” dedi.
“Bir ay boyunca tost yemenin maliyeti bile 18 bin TL”
Okula gitmek için yol parası ve yemek parası da hesapladığında ailelerin yükünün daha da artığını belirten Ösen, şöyle devam etti:
“Bir tost olmuş 200 lira. Günde 3 öğün tost yese bir öğrenci onun bile aylık maliyeti 18 bin TL ediyor. Aylarca uğraşıp, gecesini-gündüzüne katarak emek verip üniversite kazanan gençler, ekonomideki kötü gidişattan nasibini alırken aileler, çocuklarının başarısına dahi sevinemiyor.
Bu anlattıklarımız, yeme-içme, barınma gibi en temel ihtiyaçlar, yani sadece hayatta kalma maliyeti. Bunun yanına kırtasiye masrafları ve ders materyalleri de eklenince ne yazık ki aylık 40 bin TL’de yetmiyor. Avrupa’da eğitim gören bir üniversiteli ülke ülke gezerken bizim gençlerimiz cebindeki kuruşu hesaplamak zorunda kalıyor. Sinema, tiyatro, konsere gidemiyor, arkadaşları ile dışarı çıkıp sosyalleşemiyor, kitapçıdan bir roman alıp okuyamıyor. İnsanlar çocuklarını okutabilmek için türlü fedakârlıklar yapıyor fakat asgari ücretle geçimini sağlayan bir ailenin evladı, eğitimine nasıl devam edecek, bunu kimse düşünmüyor.”
KAYNAK: EKONOMİM – CANAN SAKARYA
