Yönetmen Steven Spielberg’in “Terminal” filmine ilham veren İranlı sığınmacı Mehran Karimi Nasseri, Fransa’da başkent Paris’e yakın Roissy-Charles-de-Gaulle Havalimanı’nda yaşamını yitirdi.
Fransız basınının bir havalimanı yetkilisine dayandırdığı habere göre, “Sir Alfred” lakabıyla bilinen Nasseri, 1988-2006 yıllarında yaşadığı Roissy-Charles-de-Gaulle Havalimanı’nın 2F terminalinde saat 12.00 sularında doğal sebeplerle öldü.
1945 İran doğumlu Nasseri, annesini bulmak için çıktığı yolda İngiltere, Almanya, Hollanda ve Belçika’dan geçtikten sonra Fransa’ya gelmiş, Paris’e yakın Roissy-Charles-de-Gaulle Havalimanı’nda kalmaya başlamıştı.
Nasseri, 1999’da Fransa’da mülteci statüsü ve oturma izni aldı. 2006’da hastaneye kaldırılan Nasseri, akabinde bir yardım kuruluşuna bağlı sığınma evinde, ardından bir otelde yaşadı.
Nasseri’nin birkaç hafta önce yeniden havalimanına geldiği kaydedildi.
MEHRAN KARİMİ NASSERİ KİMDİR?
Nasseri, İran’ın Mescid-i Süleyman şehrinde bulunan Anglo-Persian Oil Company yerleşiminde doğdu (1945). Babası, bir şirkette çalışan İranlı bir doktordu. Nasseri, annesinin İskoçya’dan gelen ve aynı şirkette çalışan bir hemşire olduğunu belirtmiştir. Bradford Üniversitesi’nde Yugoslavya hakkındaki çalışmaları üzerine üç yıllık bir kurs almak için Eylül 1973’te Birleşik Krallık’a geldi.
Nasseri, Muhammed Rıza Pehlevi’ye karşı protestolar nedeniyle 1977’de İran’dan sınır dışı edildiğini ve çeşitli ülkelerdeki başvuruları içeren uzun bir savaşın ardından Belçika’daki Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği tarafından mülteci statüsü verildiğini iddia etmektedir. Bu iddiaya göre diğer birçok Avrupa ülkesinde oturma izni vardı. Ancak bu iddia, Nasseri’nin İran’dan asla kovulmadığını gösteren soruşturmalarla tartışıldı.
Nasseri, bir İngiliz ebeveyni (Annesi) olduğu için 1986’da İngiltere’ye yerleşmeye karar verdi, ancak 1988’de oraya giderken, evrak çantası çalındığı iddia etti, kağıtları kayboldu (diğer kaynaklar Nasseri’nin belgelerini İngiltere’ye giden bir feribotla Brüksel’e postalayarak çalındıkları konusunda yalan söylediğini belirtiyor). Bu aksamaya rağmen, Londra uçağına bindi, ancak İngiliz göçmenlik yetkililerine pasaportunu ibraz edemeyince derhal Fransa’ya geri gönderildi. Önce Fransızlar tarafından tutuklandı, ancak daha sonra havaalanına girişi yasal olduğu ve geri gönderilecek bir menşe ülkesi olmadığı için serbest bırakıldı; Böylece Terminal 1’deki ikametine başladı.
Davası daha sonra Fransız insan hakları avukatı Christian Bourget tarafından ele alındı. 1992’de bir Fransız mahkemesi, ülkeye yasal olarak girdiği için havaalanından sınır dışı edilemeyeceğine, ancak Fransa’ya girmesine izin veremeyeceğine karar verdi.
Daha sonra Belçika’dan yeni belgelerin çıkarılması için girişimlerde bulunuldu, ancak oradaki yetkililer bunu ancak Nasseri’nin şahsen başvurması durumunda yapacaktı. 1995 yılında, Belçikalı yetkililer, bir sosyal hizmet görevlisinin gözetiminde orada yaşamayı kabul etmesi halinde, Belçika’ya gitmesine izin verdi. Nasseri, başlangıçta tasarlandığı gibi İngiltere’ye gitmek istediği gerekçesiyle bunu reddetti.
Hem Fransa hem de Belçika, Nasseri’ye ikamet izni teklif etti, ancak Nasseri, kendisini İranlı olarak gösterdikleri için kağıtları imzalamayı reddetti (İngiliz olarak görülmeyi ve isminin Sir Alfred Mehran olarak yazılmasını istedi). Belgeleri imzalamayı reddetmesi, avukatı Bourget’i hayal kırıklığına uğrattı. Nasseri’nin durumu hakkında iletişime geçildiğinde ailesi, istediği hayatı yaşadığına inandıklarını belirtti.
2003 yılında, Spielberg’in DreamWorks yapım şirketi, Nasseri’ye hikayesinin hakları için 250.000 ABD doları ödedi, ancak nihayetinde hikayesini sonraki film olan Terminal’de kullanmadı.
Nasseri’nin havaalanında kalması Temmuz 2006’da hastaneye kaldırılıp oturma yeri söküldüğünde sona erdi. Ocak 2007’nin sonlarına doğru hastaneden ayrıldı ve kendisine havalimanının Fransız Kızılhaçı şubesi tarafından bakıldı; Havaalanına yakın bir otelde birkaç hafta kaldı. 6 Mart 2007’de, Paris’in 20. bölgesindeki bir Emmaus hayır kurumu kabul merkezine transfer edildi.
