“Babam yanımda olsaydı bayramlık alırdı”

OHAL döneminde tutuklanan on binler Ramazan Bayramı’nı hapishanede geçirecek. Annesi, babası ya da ikisi birden tutuklu olan yüz binden fazla çocuk ise bu bayramı hüzün içinde karşılıyor. 

Onlardan biri de Betül… 
“Babam yanımda olsaydı bana bayramlık alırdı” sözleriyle kendi dünyasında yaşadığı travmayı özetleyen Betül gibi on binlerce çocuk var. Cezaevlerindeki 560 bebek ise ayrı bir dram konusu..

Betül’ün hikayesini farklı kılan ise Babasının başına gelenlere çok travmatik biçimde şahit olması. Evinin önünde linç edilmeye çalışılan babasını, atılan taşlara siper olan annesini seyretmiş bir çocuk o. Ve o günün travmasını hala atlatabilmiş değil. Babasının tutukluluğu ise travmasını giderek artırıyor. 

Annesi o gün yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
 
“Eşim Sezgin Ç. Trabzon’da tutuklu. 15 Temmuz gecesi bir anda apartmanın önünde küfürler hakaretler yankılandı. Merak edip camdan baktığımda bunların bize yapıldığını söyledi alt komşum. Televizyonumuz olmadığı için haberdar olmamıştık malum olaydan. Dakikalar geçtikçe tehditler çoğaldı. 

Evimiz birinci kat olduğu için üst komşumuzda geceyi geçirdik. Sabaha kadar aynı şeyleri duyduk. Sabah eşimle merkezde oturan kardeşime gitmek için evden çıktığımızda taşlı sopalı bıçaklı saldırıya uğradık. Yavrum Betül’ün babası psikolojik hastalığı olduğu için olay anında travma yaşadı ve kilitlenip kıpırdayamaz oldu. Bizi almaya gelen arkadaşın daha yeni aldığı arabasına zarar verdiler. Gece küfür yağdıran güruhun gözlerini öyle bir kin bürümüştü ki ufak taş  yerine yoldaki parke taşlarını söküp bize attılar.. 

Eşime ve çocuğuma zarar gelmesin diye siper oldum taşlar bana denk geldi. O andaki psikolojiyi aylar geçmesine rağmen çocuğum ve eşim  asla atlatamadılar…

Olay sonrası memlekette bir süre kaldık ve daha sonra eşim tutuklandı. 28 Ekim 2016’dan beri tutuklu. 10 kişilik yerde 33 kişi kalıyolar.. Havasız ve kapalı alanda olduğu için eşimin hastalığı arttı. 

Görüşte, telefon görüşmelerinde sürekli ağlayıp “aklımı kaçırmak üzereyim” diyor. Elimden birşey gelmiyor. O gün taşların önüne kendimi siper edip kurtardım ama bugün eşimi zindandan kurtaramıyorum.” 

OHAL döneminde tutuklanan on binler Ramazan Bayramı’nı hapishanede geçirecek. Annesi, babası ya da ikisi birden tutuklu olan yüz binden fazla çocuk ise bu bayramı hüzün içinde karşılıyor. 

Onlardan biri de Betül… 
“Babam yanımda olsaydı bana bayramlık alırdı” sözleriyle kendi dünyasında yaşadığı travmayı özetleyen Betül gibi on binlerce çocuk var. Cezaevlerindeki 560 bebek ise ayrı bir dram konusu..

Betül’ün hikayesini farklı kılan ise Babasının başına gelenlere çok travmatik biçimde şahit olması. Evinin önünde linç edilmeye çalışılan babasını, atılan taşlara siper olan annesini seyretmiş bir çocuk o. Ve o günün travmasını hala atlatabilmiş değil. Babasının tutukluluğu ise travmasını giderek artırıyor. 

Annesi o gün yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
 
“Eşim Sezgin Ç. Trabzon’da tutuklu. 15 Temmuz gecesi bir anda apartmanın önünde küfürler hakaretler yankılandı. Merak edip camdan baktığımda bunların bize yapıldığını söyledi alt komşum. Televizyonumuz olmadığı için haberdar olmamıştık malum olaydan. Dakikalar geçtikçe tehditler çoğaldı. 

Evimiz birinci kat olduğu için üst komşumuzda geceyi geçirdik. Sabaha kadar aynı şeyleri duyduk. Sabah eşimle merkezde oturan kardeşime gitmek için evden çıktığımızda taşlı sopalı bıçaklı saldırıya uğradık. Yavrum Betül’ün babası psikolojik hastalığı olduğu için olay anında travma yaşadı ve kilitlenip kıpırdayamaz oldu. Bizi almaya gelen arkadaşın daha yeni aldığı arabasına zarar verdiler. Gece küfür yağdıran güruhun gözlerini öyle bir kin bürümüştü ki ufak taş  yerine yoldaki parke taşlarını söküp bize attılar.. 

Eşime ve çocuğuma zarar gelmesin diye siper oldum taşlar bana denk geldi. O andaki psikolojiyi aylar geçmesine rağmen çocuğum ve eşim  asla atlatamadılar…

Olay sonrası memlekette bir süre kaldık ve daha sonra eşim tutuklandı. 28 Ekim 2016’dan beri tutuklu. 10 kişilik yerde 33 kişi kalıyolar.. Havasız ve kapalı alanda olduğu için eşimin hastalığı arttı. 

Görüşte, telefon görüşmelerinde sürekli ağlayıp “aklımı kaçırmak üzereyim” diyor. Elimden birşey gelmiyor. O gün taşların önüne kendimi siper edip kurtardım ama bugün eşimi zindandan kurtaramıyorum.” 

OHAL döneminde tutuklanan on binler Ramazan Bayramı’nı hapishanede geçirecek. Annesi, babası ya da ikisi birden tutuklu olan yüz binden fazla çocuk ise bu bayramı hüzün içinde karşılıyor. 

Onlardan biri de Betül… 
“Babam yanımda olsaydı bana bayramlık alırdı” sözleriyle kendi dünyasında yaşadığı travmayı özetleyen Betül gibi on binlerce çocuk var. Cezaevlerindeki 560 bebek ise ayrı bir dram konusu..

Betül’ün hikayesini farklı kılan ise Babasının başına gelenlere çok travmatik biçimde şahit olması. Evinin önünde linç edilmeye çalışılan babasını, atılan taşlara siper olan annesini seyretmiş bir çocuk o. Ve o günün travmasını hala atlatabilmiş değil. Babasının tutukluluğu ise travmasını giderek artırıyor. 

Annesi o gün yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
 
“Eşim Sezgin Ç. Trabzon’da tutuklu. 15 Temmuz gecesi bir anda apartmanın önünde küfürler hakaretler yankılandı. Merak edip camdan baktığımda bunların bize yapıldığını söyledi alt komşum. Televizyonumuz olmadığı için haberdar olmamıştık malum olaydan. Dakikalar geçtikçe tehditler çoğaldı. 

Evimiz birinci kat olduğu için üst komşumuzda geceyi geçirdik. Sabaha kadar aynı şeyleri duyduk. Sabah eşimle merkezde oturan kardeşime gitmek için evden çıktığımızda taşlı sopalı bıçaklı saldırıya uğradık. Yavrum Betül’ün babası psikolojik hastalığı olduğu için olay anında travma yaşadı ve kilitlenip kıpırdayamaz oldu. Bizi almaya gelen arkadaşın daha yeni aldığı arabasına zarar verdiler. Gece küfür yağdıran güruhun gözlerini öyle bir kin bürümüştü ki ufak taş  yerine yoldaki parke taşlarını söküp bize attılar.. 

Eşime ve çocuğuma zarar gelmesin diye siper oldum taşlar bana denk geldi. O andaki psikolojiyi aylar geçmesine rağmen çocuğum ve eşim  asla atlatamadılar…

Olay sonrası memlekette bir süre kaldık ve daha sonra eşim tutuklandı. 28 Ekim 2016’dan beri tutuklu. 10 kişilik yerde 33 kişi kalıyolar.. Havasız ve kapalı alanda olduğu için eşimin hastalığı arttı. 

Görüşte, telefon görüşmelerinde sürekli ağlayıp “aklımı kaçırmak üzereyim” diyor. Elimden birşey gelmiyor. O gün taşların önüne kendimi siper edip kurtardım ama bugün eşimi zindandan kurtaramıyorum.” 

OHAL döneminde tutuklanan on binler Ramazan Bayramı’nı hapishanede geçirecek. Annesi, babası ya da ikisi birden tutuklu olan yüz binden fazla çocuk ise bu bayramı hüzün içinde karşılıyor. 

Onlardan biri de Betül… 
“Babam yanımda olsaydı bana bayramlık alırdı” sözleriyle kendi dünyasında yaşadığı travmayı özetleyen Betül gibi on binlerce çocuk var. Cezaevlerindeki 560 bebek ise ayrı bir dram konusu..

Betül’ün hikayesini farklı kılan ise Babasının başına gelenlere çok travmatik biçimde şahit olması. Evinin önünde linç edilmeye çalışılan babasını, atılan taşlara siper olan annesini seyretmiş bir çocuk o. Ve o günün travmasını hala atlatabilmiş değil. Babasının tutukluluğu ise travmasını giderek artırıyor. 

Annesi o gün yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
 
“Eşim Sezgin Ç. Trabzon’da tutuklu. 15 Temmuz gecesi bir anda apartmanın önünde küfürler hakaretler yankılandı. Merak edip camdan baktığımda bunların bize yapıldığını söyledi alt komşum. Televizyonumuz olmadığı için haberdar olmamıştık malum olaydan. Dakikalar geçtikçe tehditler çoğaldı. 

Evimiz birinci kat olduğu için üst komşumuzda geceyi geçirdik. Sabaha kadar aynı şeyleri duyduk. Sabah eşimle merkezde oturan kardeşime gitmek için evden çıktığımızda taşlı sopalı bıçaklı saldırıya uğradık. Yavrum Betül’ün babası psikolojik hastalığı olduğu için olay anında travma yaşadı ve kilitlenip kıpırdayamaz oldu. Bizi almaya gelen arkadaşın daha yeni aldığı arabasına zarar verdiler. Gece küfür yağdıran güruhun gözlerini öyle bir kin bürümüştü ki ufak taş  yerine yoldaki parke taşlarını söküp bize attılar.. 

Eşime ve çocuğuma zarar gelmesin diye siper oldum taşlar bana denk geldi. O andaki psikolojiyi aylar geçmesine rağmen çocuğum ve eşim  asla atlatamadılar…

Olay sonrası memlekette bir süre kaldık ve daha sonra eşim tutuklandı. 28 Ekim 2016’dan beri tutuklu. 10 kişilik yerde 33 kişi kalıyolar.. Havasız ve kapalı alanda olduğu için eşimin hastalığı arttı. 

Görüşte, telefon görüşmelerinde sürekli ağlayıp “aklımı kaçırmak üzereyim” diyor. Elimden birşey gelmiyor. O gün taşların önüne kendimi siper edip kurtardım ama bugün eşimi zindandan kurtaramıyorum.”